Yolun Sonunda Öleceksek…
31 Ocak 2005
(6 yıl önce yazmışım, Kerkük’te peşmerge Türkmenlere saldırdığında, göçe zorladığında, şehre yerleşip nüfus dengesini bozmaya çalıştığında bunun gideceği yeri görmüşüm.. Şimdi artık, gazete okuyan, TV izleyen herkes “bahçe kapısı”nda durdurmadığımız düşmanın apartman kapısını da geçip “evin kapısı”na geldiğini görüyordur.. Halâ göremeyenler varsa diye bir kez daha yayında.. Körler ve sağırlar için.. Bundan sonrası yatak odamızın kapısıdır ! )
Bahçe kapısında durdurmadığınız düşman bina kapısına gelecektir.
Onu orada durdurmazsanız evinizin kapısında göreceksiniz.
Orada da durdurmazsanız sahipleneceğiniz son kapı “yatak odanızın kapısı” olacaktır.
Bu yolun gittiği yer budur !
Orada ölecekseniz, orada ölümü göze alıp savaşacaksanız, bu günden, düşmanınız her ele geçirdiği mevzi ile daha çok güçlenmeden, moral ve maddi üstünlükler kazanmadan, bu gün ölmeyi göze almalısınız..
Neticede bir gün sizden veremeyeceklerinizi isteyecekler !
Türk Milleti !
Amerika dost değil !
Yarınki günlerde, savaşsız kaybedilmiş mevzilerden sonra, uğruna ölmekten sakınamayacağımız değerler için ölürken bu günlere çok üzüleceğiz !
Bizim için çözüm ABD askerleri ile savaşmayı göze almak ve bunu dünyaya ilan etmektir !
Birisi birinden korkacak ise Amerika bizden korksun !
Kerkük “bahçe kapımız”dır !
Şimdi yada sonunda; kaçınamayacağımız savaşı göze alalım, bunu ilan edelim, bunun gereklerini yapalım !
Haykıran seslerimizle ordumuza zemin verelim !
Ona bu günler için var olduğunu söyleyelim..
Ona “çağıran” seslerle seslenelim !
Gün bu gündür !
Yarın geç olabilir !
Yazı Yayın Tarihi: 31.Ocak.2005