Başbakanın, Çin’e yaptığı ziyarete Çin işgali altındaki kadim Türk yurdu Doğu Türkistan’dan başlaması, Türkiye’deki milliyetçi eğilimli seçmenleri uyutma operasyonudur.
Türkiye’de Çin’in sözcülüğünü yapan Perinçek grubuyla AKP arasında Çin politikası konusunda ortak benzerlikler vardır.
Perinçek’in Çin’in kan dökücü kızıl diktatörü Mao hakkında fikirleri tezatlarla doludur. Perinçcek için Mao büyük bir devrimcidir. Mao’yu anlayamayan, Atatürk ü anlayamaz. Tezini savunan Doğu Perinçek; Maoculukla, Atatürkçülük arasında hiçbir benzerlik olmamasına karşın olmayan ortak noktalar bulur.
Maoculuk: Çin milliyetçiliğinin Marksizm sosuyla yenilenmiş, saldırgan Çin milliyetçiliğinin diğer adıdır, Tarihinde mazlum milletlerin kanı vardır.
Perincek’e göre sömürgeci güçler, yalnızca kapitalist sisteme sahip ülkelerdir. Onun için Doğu Türkistanı işgal altında tutan Çin sömürgeci değildir. Burada Perinçek’in ideolojik bağnazlığını görürsünüz, kendi ideolojisine sahip Çin’i aklama yoluna gitmiştir.
Maoculuğu, Türk ulusalcılığı ve Atatürkçülük olarak yutturmaya çalışan Perinçek hiçbir zaman Türk ulusalcısı olamamıştır. Doğu Perinçek’in Rusya ve Çin istihbaratı ile yakın bilgi alışverişi içinde olduğu bir gerçektir. Kızı Kiraz Perinçek, Çin başkenti Pekin’de Çin Ulusal Radyosu’nda çalışmış. Kiraz Perinçek, Çin Ulusal Radyosu’nda (CRI) yaklaşık 3 yıl Türkçe yayınlar koordinatörlüğünü yürütmüştür
AKP’ye gelince Kürt açılımı ve Türkiye’yi etnik gruplara bölme projesini yıllar önce Perinçek 2000’e doğru dergisinde savunuyordu
Bugünkü BDP-PKK’nın savunduğu “Demokratik Özerklik” projesi Perinçek tarafından 2000’e doğru dergisinde “Emekçi federal Cumhuriyet” teziyle savunuluyordu
AKP, “Türklük” kavramıyla kavgalı bir partidir, yapacağı yeni anayasadan “Türklüğü“ çıkararak, Türkleri etnik gruba indirgemek istemektedir.
Doğu Perinçek ise, “Türk ırkı” kavramına karşı çıkarak. “Türk diye bir ırk yoktur. Türk, bir imparatorluk kültürünün adıdır. Daha sonra bir cumhuriyet kültürünün adıdır ve çeşitli kavimlerin karışmasından meydana gelmiş bir millettir.” Safsatalarla dolu fikri ortaya atmıştır.
AKP’nin Çin ve Doğu Türkistan politikası tutarsızlıklarla doludur. AKP hükümeti, “başına bir Türk seçtirdik” diye övündükleri Müslüman kardeşlerimizin(!) örgütü İslam Konferansı Örgütü’nden bile Uygurlar için bir karar çıkarmaz!
AKP’nin Çinle ticari ilişkileri geliştirmesi ve nükleer enerji alanında anlaşma imzalamasının ve Doğu Türkistan’daki Türk katliamını görmemesinin bir nedeni de Uygurların Türk olmasıdır. BOP’cu AKP’ye göre, bu çok büyük bir kusurdur. Türkiye’de bile Türk olmak büyük suç olduğuna göre, Uygur Türkleri Müslüman’dır amma Arapça konuşmazlar, AKP zihniyetinin tam aksine, Arapçayı değil İslam’ı kutsal sayarlar, Arap’ı değil Müslüman’ı. Uygurlar her zaman Mekke’yi, diyalogcular bazen Brüksel’i, Washington’u, bazen de Vatikan’ı Kâbe olarak bilir.
AKP zihniyetine göre Afganistan’ı, Irak’ı işgal eden gâvura yardımcı olmak, onlarla beraber Müslümanları katletmek zamane İslamcılığının bir farzıdır. “BOP eşbaşkanıyız biz, bu görevi yapıyoruz.” Siz bırakın Uygur Türklerinin katledilmesine tepki vermemelerini, dua edin İslamcı kardeşlerimizin Uygur avına Çinli kardeşleriyle beraber çıkmadıklarına.
AKP hükümetinin Doğu Türkistan’daki zulümden kaçanlara Türkiye’nin oturma izni ya da ikamet vermemesi Türk dünyasında büyük rahatsızlık uyandırıyor. Göstermelik olarak bir kaç kişiye verilen geçici ikametler kadın çocuk Doğu Türkistanlılar aynı Türkiye’ye sığınan ve başka gidecek yeri olmayan her an sınır dışı edilme ve Çin’in eline geçme tehdidi ile yaşıyor.
…
Çin, Türkiye’ye karşı devamlı PKK kartını kullanmaktadır. Eğer Doğu Türkistan’ı desteklerseniz bize de PKK’yı destekleriz ve Pekin’de büro açmalarını sağlarız diyor. Hâlbuki Çin, PKK’ya Pekin’de büro açtırsa ne olur açtırmasa ne olur?
AKP, iktidarı dış politikada önceliği “Türk Yurtları” yerine Amerikanın baskısıyla Araplar üzerine kurgulanmıştır. Nitekim Irakta Telaferde katledilen Türkmenlere karşı sessiz kalınması bunun açık delilidir. AKP iktidarının Türk dünyasıyla ilişkileri güçlendirme yerine BOP projesinin bir ayağı olan Neo-Osmanlıcılık politikalarına soyunması bize her şeyi açıklıyor.