NEREDEYDİN SEVGİLİ
Bu hâzin kayboluşta senle, tebessümdeydim
Var olan hülyâ ile yüzümdeydin sevgili
Yürek hücumlarımda semâya başım eğdim
Beşinci zöhrede sen, özümdeydin sevgili
Öyle bir âlemdir ki can oynadı yerinden
Efsanemin aynası seslendiği derinden;
“Avut artık gönlünü”,yel eserken serinden
Ülger’i takip eden sızımdaydın sevgili
Sen yokken safkan vefâ ile bekledim seni
Sen yokken zemheriyi katıp ekledim seni
Göğüs kafesime zerkle ilikledim seni
Vuslat’ın dağlarında kazımdaydın sevgili
Geçmeyen günlerimi divan-ı harbe sattım
Soylu bir çok cengime çaresizliği kattım
Hezeyanlar içinde yargıçlara anlattım
Dalkılıç dille her ân sözümdeydin sevgili
Beni soran herkese, visâl yanıyor dedim
Keremsiz kalan yürek hâlâ kanıyor dedim
Hasret basan bağrıma ; hâla banıyor dedim
Damla yaşımda bile gözümdeydin sevgili
Şirin gibi dağlara baktım da durdum neden ?
Ruhun dizginlerini alıp derbeder eden
Ayın öptüğü aşka,teslim olmuş bu beden.
Tutunduğum yıldızla tözümdeydin sevgili
Kuvvet ver dedim sana ulağım ulaşmadı
Göklere uzandım da şimşekleri aşmadı
Ebemkuşağı gözüm renklerle buluşmadı
Tutkular tutuşurken buzumdaydın sevgili
Bir kıl çadırda hâlen lâf demini bulmadı
O dem, bir tür uçmağı yaşar iken durmadı
Sözü pişirip sözün canı var mı? sormadı
Kelimelerle yanan közümdeydin sevgili
İşte böyle seninle sohbetim ,hâsbihalim
Lirik ve içlidir bu şiirde Gülnihâl’im
Belâlı vadilerde yokuşlardayken hâlim
Dört mevsim şiirimde yazımdaydın sevgili