Türk Tarih Tezleri
Cumhuriyet’in ilk devrinde hazırlanan İlkokul, Orta Okul ve Lise Tarih ders kitapları Atatürk’ün çizdiği yönde yayınlanmış ve okutulmuştur. Anayurt Orta Asya, kuraklık sonucu Türk göçleri, Türklerin brakisefal kafatası özellikleri ve İlk medeniyetleri “kuruluşları” etraflı olarak öğretilmiştir. Yayınlanan Belletenler ve Türk Tarihi Kongreleri bu tezleri “ilmî” olarak işlemişlerdir. Ancak Türkiye’de tarihçi olmayanlar -hatta bazı tarihçiler- bu iddiaları abartmış, dünyadaki her medeniyetin Türklerin eseri ve tarihte her adı geçen nerdeyse her kavmin (Helenler, Romalılar, Keltler…vb.) Orta Asya Türk kökenli olduklarını ileri sürenler olmuştur.
Bu gidişe tepki olarak 1939’dan sonra yazılan eserler ve toplanan Kongreler, gerçekten Türklerle bağlantısı olan Sümerler ve Etrüskler gibi medeniyetlerden ya hiç söz etmemiş, ya da “belki”li tereddütler öne sürmüşlerdir. Artık Hun, Göktürk ve Osmanlı tarihleri üzerinde daha çok durulmuş, daha dengeli bir tarihçilik belirmiştir. 1960’lardan sonraki tarihçiler içinde Selçuk ve Osmanlı müesseselerini açıkça veya dolaylı olarak Yunanlıların etkisine bağlayanlar (Ekrem Akurgal, Bozkurt Güvenç vs. ve Turgut Özal imzalı “La Turquie en Europe” kitabı, Paris, Plom 1988) ve Orta Asya bağlantısını arka plana alanlar (özellikle 1968’den itibaren) olmuştur.
2000’li yıllarla birlikte ve özellikle 700. yıl dönümü dolayısıyla Osmanlı tarihini ele alan eserler yayınlanmıştır. (Yeni Türkiye’nin 12 ciltlik Osmanlı Tarihi, birçok yayınevinin Osmanlı Tarihi ve Hammer tarihinin yeni ve tam basımı gibi).
Ord. Prof. Dr. Reha Oğuz TÜRKKAN
Türk 2000 Vakfı Başkanı, Columbıa Üniversitesi Eski Öğretim Üyesi / Türkiye