1311 yılında Papa VIII Bonifazio’nun emriyle Tunus’ta kuruldu.
Amaç; Türklerin dilleri, dinleri, adetleri, gelenekleri, zayıf ve kuvvetli yönlerini, zaaflarını öğrenerek TÜRK coğrafyasında rahat bir şekilde çalışma ortamı sağlamak.
“Şark Dillerini Öğrenme Enstitüsü” Öncelikle öğrenilecek dil olarak Türkçeyi seçmiştir. Türkçe konuşulan tüm coğrafyalara gidilerek Türkçe’nin tüm lehçeleri öğrenilmiştir. Tatarca (Moğol) Kazakça, Kırgızca, Uygur, Yakut, Çağatayca, Türkmence (ki Anadolu Türkçesi) Yıllar süren bu çalışmalar meyvelerini vermiş ve Doğu Roma yani Bizans’ı tarihten silen ve İstanbul’u fethederek Avrupa’da Rönesans denilen çağdaş uygarlığın yolunu açan, Batı Türk Devleti Hakanı Fatih Sultan Mehmet Han zehirlenmiştir.
18. Yüzyıl ortalarına doğru, Amerikan, İngiliz, Fransız, Alman ve Rus Hükümetleri; çeşitli misyoner okullarında yetiştirilmiş misyonerlerden meydana gelmiş “silahsız bir ordu” kurarak, yerleşmek, sömürmek istedikleri ülkelere önce bu “silahsız ordularını” gönderdiler. “Silahsız Ordular” ki onlara “belli bir amaç (misyon) üstlenmiş” yani Misyonerler deniyor. Misyonerler; gittikleri coğrafyalarda, kendi kültürlerine uygun kültür birimleri kurdular.
İngiliz Misyoner Teşkilatları Türk Devleti Osmanlı İmparatorluğunda izinli olarak Morovya Kilisesi çalışmaları ile başladılar. 19. Yüzyılda İngilizler C.M.S Teşkilatını kurdular. C.M.S çalışma alanları Ortadoğu, Asya ve Afrika coğrafyalarında 7.000 şube kurdu. C.M.S Teşkilatının yüzde doksan çalışma alanı Türk Coğrafyasıydı. Osmanlı İmparatorluğunda yaşayan Hristiyanları ayaklandırmak için C.M.S 28 milyon kitap bastırarak doğu kiliselerini yeniden düzenlemek görüntüsü altında propagandalara başlamıştır.
1857 Yılında “Doğu Misyonluğu” kuruldu.1882’lerde Bağdat ve Musul’da çalışan C.M.S, 1903 raporlarında; 141 İngiliz Misyoner,183 Yerli Misyoner, 3 Gazeteci, 75 Okul, 4.600 Öğrenci olduğu yazar.
1832 Yılında İstanbul’da aynı İngiliz C.M.S Teşkilatı gibi çalışan Amerikan Board Misyonerleri toplanır. Gaziantep, Diyarbakır, Bursa, Kayseri, Erzurum, Harput, Tokat, Sivas, Maraş ve Trabzon’da Ermeni Milli Kiliselerinin reformasyonları ve iyileştirilmeleri için çalışmaya başladılar. Türkiye’nin Doğu ve Güneydoğusunda açılan Amerikan Okullarında 1.000 den fazla öğrenciye Ermenilik şuuru verildi. 19 milyon teşvik kitabı dağıtıldı.
“American Board Of Mission”, “American Presbyterian Board Of Forein Mission”, “Eglise Presbyterianne Reforme Du Nord De Amerique Alliance Chretienne de New York” Teşkilatları tam destek verdiler. Daha sonra “The Near East Relief” kuruldu. Tüm bu teşkilatlar sözde yardım ve hayır cemiyetleriydi. Bütün bu kuruluşlar 1922 yılına kadar hayırlı (!) çalışmalarına devam ettiler.
Amerikan Teşkilatlarının kurucularından olan Mr. C. Young raporlarında “Biz, Amerika’nın Türkiye’ye girmesi için Ermeniler, açık kapımızdır. Orta Doğu’daki çıkarlarımız için Hariciyemiz bu açık kapıdan kolayca girebilecektir” diyor.
İstanbul Amerikan Konsolosluğu Diplomatı Don S. S. Cox, Amerikan Board Teşkilatının 1900 yılı faaliyet raporu;
| Çalışılan Şehir, İlçe, Köy Sayısı | 349 |
| Bu yerlerde faal Amerikalı Sayısı | 254 |
| Türk tebaasından yardımcı sayısı | 1.049 |
| Üniversite sayısı | 7 |
| Yüksek Okul sayısı | 43 |
| Yatılı Kız Okul sayısı | 27 |
| Genel Okullar sayısı | 508 |
| Eğitilen Talebe sayısı | 25.171 |
| Mabet sayısı | 400 |
| Her türlü faaliyete katılan kişi sayısı | 50.000 |
| Teşkilatlı Kilise sayısı | 138 |
| Bir yılda dağıtılan propaganda kitabı | 100.000 |
| Devamlı yayın yapan gazete | 13 |
| Kitap baskı makinaları ve emlak kıymeti | 100.000 $ |
| Bir yılda Türkiye’de dağıtılan para | 700.000 $ |
| Gündüz Okullarında okuyan öğrenci sayısı | 27.000 |
| Pazar Okullarında okuyan öğrenci sayısı | 35.000 |
| Türkiye’nin Asya kısmında çalışan Amerikalı | 152 |
| Amerikalılara yerli yardımcı sayısı | 800 |
| Türkiyanın Asya kısmında Kilise sayısı | 101 |
| Türkiyanın Asya kısmında çalışan muhabir | 12.000 |
| Amerika adına çalışan müntesip (yerli) sayısı | 47.000 |
Anglo-Saksonlarla, Türklerin örtülü ya da açık savaşları yüzyıllar boyunca devam etmektedir. Tarihi çarpıtarak Batılıların ağzından yazan bizim yerli misyonerlerimiz olayı İslamiyet-Hristiyanlık ya da Din Savaşları olarak göstermeye çalışarak kendilerini yetiştiren Anglo-Saksonlara hizmetlerine devam etmektedirler. Oysa Anglo-Saksonlar bugünde görüldüğü gibi geçmişte de Araplar dâhil diğer Müslüman milletlerle hep ittifak içinde Türklere karşı savaştılar.
Yukarda da açıkça görüldüğü gibi o zamanlarda Türk topraklarında “Medeniyetler İttifakı” ve “Dinlerarası Diyalog” projeleriyle Türklerin tüm inançlara, dinlere saygılarını, hoşgörülerini kullanarak Cihan İmparatorluğu Batı Türk Devleti Osmanlı’yı paramparça ettiler. Yine aynı projelerle Türk Coğrafyalarında bu sefer sözüm ona Türk Okulları açtırarak sözüm ona Türkçe öğretiyorlar. Ama ne hikmetse Türkiye Cumhuriyeti Okullarında dil İngilizce. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu Efendiler!
Yazımızı, Ebedi Başkomutan Mareşal Gazi Mustafa kemal ATATÜRK buyruğuyla bağlayalım.
“Arkadaşlar, işittim ki bazı arkadaşlar yoksulluğumuzu bahane ederek memleketlerine dönmek istiyormuş. Ben, kimseyi zorla Milli Meclise davet etmedim. Herkes kararında hürdür, gidenlere başkaları da katılabilir. Ben, bu mukaddes davaya inanmış bir insan sıfatıyla buradan bir yere gitmeyeceğim. Arzu ederseniz hepiniz gidebilirsiniz. O takdirde asker Mustafa Kemal mavzerini eline alır, fişeklerini göğsüne dizer, bir eline de bayrağını alır, Elmadağ’ına çıkar, orada tek kurşunu kalıncaya kadar Vatanı müdafaa eder, kurşunlarım bitince bu aciz bedenimi Bayrağıma sarar, düşman kurşunlarıyla yaralanır, temiz kanımı mukaddes Bayrağıma içire içire can veririm. Ben buna and içtim.” 23 Nisan 1920 TBMM
ANDINIZ ANDIMIZDIR ATAM…
Saygılarımla…