19 Ağustos 2007
Şimdi buna “Buldum, buldum!” deseydim ehemmiyeti zayi olacaktı.
Her gün hepimiz birkaç defa buldum diyoruz..
Sabah çorabımızı bulunca, cebimizde aradığımız notu bulunca, bizden istenen telefon numarasını bulunca, vesaire..
Her ne kadar gündemi geride kalmış olsa benim okuduğum ve TV’lerden dinlediğim yorumlar içinde bu tespite rastlamamış olmam sebebiyle bu tespitin halâ yapılmamış olması ihtimali yüksek..
Ve bu önemli..
Çorlu’da fabrikası olan sanayici dostum babadan miras şirketinin ilk defa bankalara borçlandığını söyledi.
Çorluda çiftçilere traktör yedek parçası satan arkadaşım, çiftçinin hepsinin borçlu olduğunu söyledi.
Ödeme günlerinde karşılıklı borçlanarak dayanışma içinde olduğumuz esnaf komşularımın da hepsi borçlu, artık birkaç günlük borçları bulmakta zorlanır olduk hepimiz.
Vatandaşın hepsi borçlu..
Memur borçlu, işçi borçlu..
Durumu biraz iyi olan konut kredisine borçlanmış, kiracılık çilesinden kurtulmak için, hayat standardını biraz yükseltmek için yada deprem korkusundan, borç harç yeni bir ev almış durumda..
Evinden mutmain olan yeni bir araba almış, “sudan ucuz..” gibi kampanyalardan kendini kurtaramamış.
Şimdi al 5 ay sonra ödemeye başla..
Velhasıl, “benim ayağım ile yorganım denk, kimseye borcum yok” diyeni bulmak için birkaç sokak dolaşmak lazım.
Şimdi gelelim tespitimize ;
Seçimin öncesinde ülkenin yarısı -ve köşe yazanların yarısı- “AKP yine kazanır, hükümeti kurar” derken, bir yarısı da “AKP birinci parti çıkar ama tek başına hükümet çoğunluğuna ulaşamaz, CHP-MHP koalisyonu geriye kalan tek alternatiftir” diyordu..
İşte korkulan buydu..
AKP’nin teslimiyetçi politikalarına karşın AB ve ABD dayatmalarına itiraz edeceği düşünülen, hatta Kerkük’e asker gönderme ihtimali yüksek bulunan bu koalisyonun ABD ile çatışmasının neticesinde, ipin ucu zaten puştun elinde olan borsadan başlayarak ülkedeki tüm ekonomik dengelerin alabora edileceğinden korkan bu borçlular silsilesi “mevcut halin devamına” oy verdi..
AKP’nin dahi “ben bu oyu nasıl aldım?” diye cevap aradığı “fazla” oylar işte bundandır.
“Korku oyları..”
İnternette bir hikâye okumuştum;
Stalin avanesi ile içki içerken ‘halkı nasıl bu kadar iyi yönetebildiği’nin sırrını biliyorlar mı diye sormuş..
Aldığı cevaplar onu tatmin etmemiş. Hizmetkârından istediği bir tavuğun tüylerini yolmuş, balkon kapısını da açtırdıktan sonra tavuğu yere bırakmış, can havliyle açık kapıdan dışarı fırlayan yolunmuş tavuk dondurucu soğuğa çıktığı gibi geri salona dönmüş, insanlardan uzak olayım diye köşeye doğru kaçınca şöminede çıtırdayan ateşten sıçrayan alazlar çıplak derisini yakmış, çaresiz masaya yönelmiş ve Stalinin bacakların arasına girip büzüşmüş.
İşte bize böyle oldu..
Tüylerimizi öyle yoldular ki çıplak tenimizi korumak için bizi yolanların bacaklarının arasına sığınıp büzüşmek zorunda kaldık.
Utanmasınlar diye “biz” ekiyle söyledim..
Yoksa utanmalılar mı ?
AKP’nin kazları..