Niye hukuk devrimi yapıldı, neden medeni kanun çıkarıldı?
Neden maarif devrimi yapıldı?
Neden tek yasaya dayalı eşit vatandaşlık hakkı?
Neden padişaha “kul” değil de birey, neden padişahın “tebaası” değil vatandaş, neden “ümmeti” değil de millet olma isteği?
Bunları iyi anlamak gerek, Cumhuriyeti anlamak için…
**
Sevr ve Lozan haritalarını kıyaslamak…
Mustafa Kemal Atatürk, tüm bu soruların cevabını bulacağımız Cumhuriyet devlet sistemini kurdu ve “buyurun sahip olun” dedi.
Pekâlâ, kime karşı bu savaşı kazandı?
Dışta Batı emperyalizmine, içerdeki karanlık-uşak kafalılara karşı… Her fırsatta Batı emperyalizmi “Sevr”i çağrıştıran isteklerde bulunabiliyor… Sevr uygulandı mı, uygulanmadı mı, tekrar gündeme gelebilir mi tartışması bile yapılıyor…
Önce şu hususta anlaşmalıyız; Sevr, bir iki yılda olup biten bir olay değildir; 100 yıllık ön çalışmanın ürünü olarak ortaya çıkmış bir sonuçtur. Osmanlıyı parçalayıp paylaşmak için on yıllarca plân ve strateji örgüsü yapıldı, tuzaklar kuruldu, avlar için ağlar örüldü…
Sonuçta hedefe varıldı… Koca dev imparatorluk paylaşıldı; 364 maddelik bir antlaşma ile paylaşım teyit edildi; belge Paris’in banliyösü Sevr’de imzalandı…
Peki, Sevr uygulandı mı uygulanmadı mı? Kimilerine göre uygulanmadı, kimine göre de uygulandı!
Bize göre de uygulandı! Neden mi?
Sevr antlaşması “meclis ve padişahın onayından geçmedi” diye uygulanmadığı iddia ediliyor; bu, doğru değil, şöyle ki; imzadan hemen sonra, 12 Eylül de, İzmir resmen ve törenle Yunanlıların yönetimine devredildi, bu bir.
Kapitülasyonlar yeniden yaygınlaştırıldı, bu iki.
Posta-telgraf idaresi, İstanbul Sular İdaresi, Devlet Demir Yolları yabancıların elinde kalmaya devam etti, bu üç.
Osmanlı idaresi dışarıdaki memurların maaşını ödüyordu, o da kesildi, bu dört.
Ordu dağıtıldı, silahlar teslim edildi, bu da beş…
Daha pek çok benzer şeyler…
Sevr uygulanmadı de daha ne olsun ki?
Neymiş, padişah imzalamamışmış!!!
İmzalayacak hali yoktu ki; çünkü Osmanlı meclisi kapatılmıştı, mebuslar Malta’ya sürülmüştü… Ardından Anadolu’da kutsal mücadele başladı; İstiklal Savaşıyla emperyalistlerin hevesleri kursaklarında kaldı…
Şimdilerde Türkiye üzerinde oynanan oyunları iyi görmek ve anlamak için, çok basit bir önerim olacaktır; Sevr ile Lozan’ın farkını iyi anlamak için, her iki antlaşmanın sonucunu yansıtan haritaları yan yana koyup kıyaslamak ve düşünmek…
O zaman, eğer kalemler ve beyinler uşaklık mukavelesi imzalamamış ise, gerçeği görebileceklerdir… O zaman düşmanın nereden geldiği bilinir, Atatürk’ün ve İstiklal Savaşının kıymeti daha iyi anlaşılır…
**
Milli heyecan
Kurtuluş Savaşından sonra devlet çok fakirdi, fakat tertemiz bir vatan vardı… Bugünkü gibi yabancılara satılmış kurumları, kiraya verilmiş beyinler yoktu…
Yol yok, liman yok, uçak yok… Bir tek tuğla fabrikası bile yok… En önemlisi bunları yapacak ne usta, ne mühendis, ne müteahhit, ne öğretmen, ne sanatçı, ne bilim insanı vardı…
Köprü yıkıldığı zaman Belçika’dan mühendis gelirdi… Türk müteahhit tarafından yapılmış ilk Cumhuriyet binası, Ankara yakınındaki “Kayaş” istasyon binası…
Yapılan her yeni bir yapı, büyük bir heyecanla, bayram havasıyla ve törenlerle açılıyordu; herkes heyecanlı; ilk kez Türkler tarafından başarılmış bir iş olduğu için herkes gururlu idi…
İstanbul’un Sular İdaresi; Posta-Telefon İdaresi yabancıların elindeydi… Ulaşım sağlamak çok güçtü…
**
Borçlanmadan kalkınmak
Millet fakir, fakat çalışkandı, azimliydi, milli heyecan vardı, bağımsız olmanın, vatandaş olmanın özlemini, sevincini sindiriyordu içine…
Padişaha “kul-tebaa” olmaktan kurtulmuştu, yurttaş olmuştu, yurtsever olmuştu… Millet olmuştu… Yunan Anadolu’dan kovulduktan sonra geride 10 bin civarında yakılmış-yıkılmış ev bıraktı… Bunların hepsini vatandaş kendisi yaptı, onardı…
Cumhuriyet döneminde kalkınma hızı %10, sanayileşme hızı %20, bunlar dünya rekoru işler…
Devletin en fakir döneminde dahi DDY millileştirildi; Osmanlı borçları ödendi…
Devletin tek kuruş dış borcu yoktu…
Her yapılan eser Türklerindi, bunun anlamı şuydu; “Anadolu bizim yurdumuzdur” demekti… Bu toprağın sahibi “Türklerdir” demekti… “Biz bu yurdun sahibiyiz” demekti…
Tek kuruş dış borç almıyor Cumhuriyet idaresi, kredi tekliflerini ret ediyor… Ne İMF den ne de Dünya Bankasından kredi alınarak! Her şeyi kendisi üretiyor, dışa bağımlı değildi…
Şimdi ise, alınan dış borçlara ödenen haftalık faizle 80 okul, 80 hastane, 80 kültür merkezi birlikte yapılır…
Atatürk’ün aklı yok muydu ki yabancı sermayeyi getirsin de kullansın? Borç para alsın IMF den, Dünya Bankasından?
Ülkenin milli bir ekonomisi, milli bir maliyesi yoksa o ülke bağımsız değildir. Bugün ne durumda olduğumuzu siz düşünün lütfen…
“Emret başkanım” deyip, kirli yalanları millete şırınga eden “uydu” kadroların egemenliğindeki bir ülke değildi…
**
Çağdaşlaşmak ana hedef…
Cumhuriyet çağdaşlaşma rejimidir…
Çağdaşlaşmak mecburiyeti vardı; Atatürk bunu yaptı; çağdaşlaşarak Ortaçağı yendi! Yeniçağa doğru koştu…
Atatürk hep çağdaşlığı, çağdaşlaşmayı, hatta onun da üzerine çıkmayı hedef olarak gösterdi… O’nun yolundan ayrılırsak, çağdaşlaşmaya devam etmezsek geri gideriz, tekrar Ortaçağa döneriz…
Bugünlerde “yeni Osmanlılık” hikâyeleri duyuyorum; şayet doğruysa, Osmanlının Kanuni dönemine değil, belki son batış dönemine döneriz! Onun için çağdaşlaşma sürecinde fren olmaz, geri durulmaz…
Bilimde, sanatta, düşüncede, teknikte çağdaşlığı yakalamak gerek; milli kültürünü, dilini, gelenek ve folklorunu koruyarak çağdaşlaşmak gerek…
Gelişerek değişmek gerek; gelişmeden değişirsen, geri kalmış mahallenin ileri gitmiş sosyetik kızı gibi olursunuz!
Onun için Cumhuriyetin değerini iyi anlamak gerek, Atatürk’ü iyi anlamak gerek; çünkü Cumhuriyet demek insan olmak demektir, yurttaş olmak demektir, birey olmak demektir...
Bunu anlamayanlar ya da anlamak istemeyenler Cumhuriyete sağdan, soldan, içerden ve dışarıdan YUMRUK sallıyorlar!!!
Tek yol eğitimli toplum…
Cumhuriyet kurulduğunda halkın eğitimi için şehirlerde “Halk Evleri”, kasabalarda “Halk Odaları” vardı… Şehrin belli yerlerinde “Halk Kürsüleri” vardı. Bu kürsülere isteyen çıkar düşüncelerini anlatır, konuşurdu; kimisi şiir okur, kimisi hikâye, kimisi nutuk atardı…
Halk evlerinde insanlar tiyatro oynardı, münazara yapardı, edebiyat ve şiir geceleri düzenlerdi… Böylece halkın eğitimi gerçekleşirdi, bunların hiç birine Cumhuriyet idaresinin müdahalesi olmazdı, vatandaşa hükümetin siyasi müdahalesi olmazdı… Kimse bunu hissetmez, aklına bile getirmezdi…
Özellikle “Halk Evleri” insanları eğitirdi, uygarlığa çağırırdı…
**
Okullarda tek tip önlük giydirme konusu da siyasi malzeme bile yapıldı o zamanlar; işin aslı şuydu: okullarda çocuklara tek tip yakalık, önlük giydirilmenin sebebi, fakir insanların yırtık pırtık elbiseleri görünmesin diye, fakir aile çocukları mahcup olmasın, fakirlikleri anlaşılmasın, herkes en az görünüşte eşit görünsün diye giydirilirdi… Yoksa birilerinin dediği gibi “tek tip insan yaratmak” amacını taşımazdı. Bunu yazan ve söyleyen iyi niyetli olamaz…
**
Milliyetçi olmaya mecburuz
Onun için mutlaka milliyetçi olmamız lazım, Türk milliyetçisi olmamız lazım… Yanlış algılanıyor, ya da öyle empoze ediliyor; milliyetçilik ırkçılık, soy-sop ayırımcılığı demek değildir; ırka, soya dayanan bir anlam-anlayış değildir…
Milliyetçilik yurtseverliktir…
Yabancılar bu duyguyu gençliğine aşılar, kendileri adına, milletlerinin geleceği bunu gerekli hisseder, görürler… Bir Fransız’ın, bir Alman’ın, İngiliz’in yurdunu sevmediğini, milliyetçi olmadığını göremezsiniz… Fakat bizim milliyetçiliğimizi istemezler, bunu yasaklamaya kalkarlar, AB aracılığıyla!
Atatürk’ün resimlerine bile tahammülleri yoktur… Milliyetçiliğin bizde bitmesini istiyorlar… Buna da müsaade edenler, bu zihniyeti taşıyanlar şayet başımızda idareci olurlarsa, suç bizim; onları biz oylarımızla seçmişiz… O zaman “yazıklar olsun bize” dememiz gerek!
Der miyiz, diyor muyuz, bilemem… Bir şey biliyorum ki günümüzde Cumhuriyet YUMRUKLANIYOR… Sağdan, soldan, direkt, içerden, dışarıdan…
**
Milli değerlerin korunması
Milli değerleri korumak gerek; kültürümüzü, tarihimizi, dilimiz bilmek ve güçlendirerek, geliştirmek gerek… Bilimde, sanatta, resimde, müzikte, insan haklarında evrenselliğe evet, ama milli değerlerin erozyona uğramasına, yozlaşmaya, yabancılaşmaya hayır demeliyiz…
Onun için Batı emperyalizmin ne olup olmadığını iyi anlamak gerek, tanımak gerek… Dünü bilmeden bugünü anlamak, yarını kestirmek mümkün olmaz, dünü bilmeliyiz ki bugünün doğrusunu, eğrisini bilebilelim… Yarını da ona göre planlayabilelim…
**
Emperyalistler Atatürk’ü sevmez
Emperyalistler Atatürk’ü zoraki kabullenirler, fakat sevmezler; çünkü onların hevesleri olan “Türk’ü Anadolu’da boğmak ve yok etmek” emellerine mani oldu; heveslerini kursaklarında bıraktı; onun için sevmezler…
Milliyetçiliği, yurtseverliği zayıflatılmış, yok edilmiş bir toplumu sömürmek, yönetmek çok daha kolay… Emperyalistlerin hedefi her zaman böyle olmuştur, böyle olmaya devam edecektir…
Bizim görevimiz, düşmanı iyi tanımak, birlik ve bütünlük içinde çağdaşlaşma yolunda devam etmek, çalışmak, çalışmak, pek çok çalışmaktır…
Sonuç olarak; Cumhuriyete ve onun ilkelerine, Türk Milletine sağladığı kazanımlara sahip çıkmak, savunmak ve korumak her Türk vatandaşının görevidir… Mustafa Kemal ve arkadaşları tarafından kurulup Türk Milletine hediye edilen “insanca idare etme ve edilme” rejimi olan Cumhuriyete karşı yapılan saldırıların, ilkelerin aşındırılmasına yönelik tahribatların farkında olmalıyız. Bu saldırılar karşısında duyarlı olmalı ve sesimizi yükseltmeliyiz.
Cumhuriyete atılan her YUMRUĞUN, birey olarak suratımızda patladığını unutmamalıyız… Evet, Cumhuriyet YUMRUKLANIYOR… Türk Milleti içerden ve dışarıdan gelen bu saldırıya, darbelere daha ne kadar seyirci kalacak, zaman gösterecektir. Cumhuriyetin nimeti olan demokrasiyi koruyarak Cumhuriyete sahip çıkmak, gerektiğinde atılan yumruklara göğsümüzü-alnımızı siper etmek mecburiyeti vardır…
Sevgiyle kalınız… 27.10.2011 (www.r-demir.com)
NOT: Cumhuriyet törenleri iptal edilmiş! Saat 17.00 de öğrendim iptal haberini… İrkildim… Sarsıldım… Cumhuriyet çocuğu olarak şoktayım… Cumhuriyet fazilettir, medeniyettir, çağdaşlıktır… Cumhuriyet, birey olmaktır, adam olmaktır… Bu değerleri kim benimsemez ki cumhuriyet sevincini yaşamak için kutlama yapılmasını engeller!!!… Cumhuriyet milletin cumhuriyetidir… Hiç bir gerekçe kutlama törenlerini iptal etmeyi haklı ve geçerli kılamaz…
Deprem acımızdır, cumhuriyet de sevincimizdir. Nasıl ki acıyı paylaşıyorsak sevinci de Türk Milleti olarak paylaşmalıyız… Her evin penceresinde en az BİR TÜRK BAYRAĞI asılmalıdır. Millet kendi Cumhuriyet Bayramını kendisi kutlamalıdır. Resmi törensizliğe rağmen… Cumhuriyetine sahip çıkma günüdür, sevinciyle acısıyla onu birlikte yaşama ve kutlama günüdür…
Çok öfkeli ve üzgünüm…